Zolang de ketting van mark netjes op de tandwielen blijft liggen en de enorme eindschoten van de pijlsnelle sprinter kan verdragen blijft het zeges regenen en heeft Cav de paraplu ondersteboven vast.
We zijn twee maanden in het nieuwe jaar en Mark heeft drie zeges te pakken, hetgeen eentje minder is dan in het begin van zijn recordjaar 2009.
Dat seizoen haalde hij uiteindelijk 24 overwinningen, met de Draai van de kraai om de kerktoren van Boxmeer meegeteld.
Met Kuurne - Brussel - Kuurne heeft hij ook de eerste keer een prijs in het openingsweekend.
Volgende week gaat hij dan weer richting Italië om te vissen naar prijzen tussen de Tyrrheense en Adriatische zee.
Dat is uiteraard ook als voorproefje op de primavera met de bijbehorende schouderworstelingen op de Capi.
dinsdag 28 februari 2012
zaterdag 25 februari 2012
Van de afgrond naar de top: Sep Vanmarcke
In een Vuelta-etappe, begin september 2011, zit Sep Vanmarcke in een vrij grote kopgroep.
Met deze spankracht eentje die het wel eens tot de finish zou kunnen halen.
Sep ziet wel wat er komen gaat, er zitten drie stevige klimmen in waarvan de laatste tot de finish reikt en hij is niet bepaald de beste klimmer in de groep.
Tijdens het dalen richting de finale met de twee langste beklimmingen valt vlak voor Vanmarcke een renner van lampre in een verraderlijke bocht.
Voordat Sep beseft wat er gebeurt slaat hij met zijn fiets over de vangrail, weg vaste grond.
Een heel lang moment ziet hij de dood in de ogen.
Gelukkig breken de bebladerde kruinen van bomen zijn val en komt hij zonder noemenswaardig letsel tot stilstand, vlak voor een rivier.
Nadat hij weer het hele eind omhoog is geklommen en getrokken door helpers komt de mentale klap.
De rest van de rit rijdt Sep in tranen en shock, maar komt met hulp van ploeggenoten Klier en Devolder aan de finish.
Fysiek blijkt er weinig aan de hand en uiteindelijk haalt de Belg zelfs Madrid.
Vandaag stond hij dan op het hoogste treetje van het erepodium in Gent.
Dat, nadat hij in de juiste groep zat, de groep die op kop kwam te zitten vanaf de Taaienberg.
De Taaienberg is voor Boonen wat de Eyserbosweg was voor Boogerd: de plaats van de traditionele aanval.
Lars Boom dacht even via de berm Boonen voorbij te kunnen crossen en dat resulteerde in een korte rentree in het veldrijden, bekroond een niet zo'n zachte kennismaking met het feit dat het geen veldrit was, maar een rit met Vlaamse kasseien.
Sep was daarna degene die telkens het tempo opvoerde op zowel Molenberg, Paddenstraat als Lange Munte en van de oorspronkelijke groep kreeg hij na die laatste versnelling nog Boonen en Flecha mee.
Boonen ging vroeg aan in Gent, maar werd verrast door de betere benen van zijn 24-jarige landgenoot.
Met deze spankracht eentje die het wel eens tot de finish zou kunnen halen.
Sep ziet wel wat er komen gaat, er zitten drie stevige klimmen in waarvan de laatste tot de finish reikt en hij is niet bepaald de beste klimmer in de groep.
Tijdens het dalen richting de finale met de twee langste beklimmingen valt vlak voor Vanmarcke een renner van lampre in een verraderlijke bocht.
Voordat Sep beseft wat er gebeurt slaat hij met zijn fiets over de vangrail, weg vaste grond.
Een heel lang moment ziet hij de dood in de ogen.
Gelukkig breken de bebladerde kruinen van bomen zijn val en komt hij zonder noemenswaardig letsel tot stilstand, vlak voor een rivier.
Nadat hij weer het hele eind omhoog is geklommen en getrokken door helpers komt de mentale klap.
De rest van de rit rijdt Sep in tranen en shock, maar komt met hulp van ploeggenoten Klier en Devolder aan de finish.
Fysiek blijkt er weinig aan de hand en uiteindelijk haalt de Belg zelfs Madrid.
Vandaag stond hij dan op het hoogste treetje van het erepodium in Gent.
Dat, nadat hij in de juiste groep zat, de groep die op kop kwam te zitten vanaf de Taaienberg.
De Taaienberg is voor Boonen wat de Eyserbosweg was voor Boogerd: de plaats van de traditionele aanval.
Lars Boom dacht even via de berm Boonen voorbij te kunnen crossen en dat resulteerde in een korte rentree in het veldrijden, bekroond een niet zo'n zachte kennismaking met het feit dat het geen veldrit was, maar een rit met Vlaamse kasseien.
Sep was daarna degene die telkens het tempo opvoerde op zowel Molenberg, Paddenstraat als Lange Munte en van de oorspronkelijke groep kreeg hij na die laatste versnelling nog Boonen en Flecha mee.
Boonen ging vroeg aan in Gent, maar werd verrast door de betere benen van zijn 24-jarige landgenoot.
woensdag 22 februari 2012
Wielermuziek
Nee, geen eigen versies op bestaande nummers ditmaal, maar toepasselijke liedjes en composities voor de liefhebber van het stalen ros.
Uiteraard is er de Drentse fietsklassieker van Skik.
Hierin bezingt Daniël Loheus een fietstocht door Drenthe en Duitsland.
Deze fietsroute is ook te vinden bij de plaatselijke vvv's.
Dan hebben we natuurlijk Queen met de bekende hit "Bicycle Race".
Voor de clip had de band 65 naakte dames rond laten fietsen, maar deze beelden zijn na protesten zo bewerkt dat je goed moet kijken om te zien dat ze in Evakostuum rondtrapten.
Halfords had de fietsen aan de band uitgeleend, maar na het horen van de smeuïge details mocht Queen de zadels vergoeden.
De tekst staat uiteraard bol van de leuke toespelingen op het liefhebben van fietsen en/of wielrennen:
Bicycle races are coming your way
So forget all your duties oh yeah!
I don't believe in Peter Pan
Frankenstein or Superman
All I wanna do is
Bicycle bicycle bicycle
En zo is het maar net!
Maar deze hebben nog niet heel veel te maken met de echte koers.
De koers wordt uiteraard ook in de nodige liedjes bezongen, zoals in "Trappe, trappe" van de Raggende Manne.
Kaalgeschoren kuiten trillen heftig voor de start
Rondjes langs de kerk, alle toe-clips zitten strak
Bij het vallen van de vlaggen trekken spaken klagend krom
Sleuren kerels aan het frame, het vertrek, de helse trom
Helaas niet te vinden op youtube, dus doen we het met een voorproefje van de tekst.
Koos Moerenhout zorgde dankzij zijn lovende tweets over de Gasoline Brothers voor meer bekendheid van deze band.
The Gasoline brothers zouden als dank een lied schrijven voor Koos, maar dan moest hij wel eerst Nederlands Kampioen worden.
Dit deed Moerenhout en zo ontstond het volgende lied.
Nog beter wordt het afzien verwoord door Alex Roeka in zijn ode aan de Muur van Geraardsbergen.
Als de natte wind in je botten dringt
En de hamer zingt langs je oor:
‘Hier nog een lel dan op je nek!’
De keienstraat door je benen slaat
En het pijnbeest knaagt aan je knie,
Het einde loert in de drek.
Ja, dan komt de muur en hij bijt meteen,
Het zuur snijdt door je heen, gemeen, een, twee, nee.
Hij trekt je adem en je snot vanonder uit je rauwe strot.
Waarom, o God, waarom?
In 2002 schreef men het lied "rije rije rije,stoempe stoempe,stoempe".
Mede mogelijk gemaakt door het programma " de fiets van Pavlov" van Mark Uytterhoeve.
Het klinkt als een ouderwetse wielerkraker, gemaakt in de aanloop van het WK te Zolder.
Het begint met het, voor Vlaamse koersen, overbekende Rodania.
Deze spreuk wordt gevolgd door een ode aan de Vlaamse koersen.
Ook de chasse patat komt voorbij en dat maakt de plaat uiteraard nog beter.
Lotto, Domo, chasse patate, Ludo a bloc
De ruwe god, ik zit kapot
Museeuw, De Leeuw, alleen op kop!
Tot slot hoorde ik per toeval op de radio een wielerlied uit de Kempen.
In het lied wordt een renner beschreven die op kop rijdt in de ronde van Steensel en de krantenkoppen al voor zich ziet: " Een jongen uit Knegsel wint de ronde van Steensel, hij had de beste benen van het hele peloton".
Uiteraard is er de Drentse fietsklassieker van Skik.
Hierin bezingt Daniël Loheus een fietstocht door Drenthe en Duitsland.
Deze fietsroute is ook te vinden bij de plaatselijke vvv's.
Dan hebben we natuurlijk Queen met de bekende hit "Bicycle Race".
Voor de clip had de band 65 naakte dames rond laten fietsen, maar deze beelden zijn na protesten zo bewerkt dat je goed moet kijken om te zien dat ze in Evakostuum rondtrapten.
Halfords had de fietsen aan de band uitgeleend, maar na het horen van de smeuïge details mocht Queen de zadels vergoeden.
De tekst staat uiteraard bol van de leuke toespelingen op het liefhebben van fietsen en/of wielrennen:
Bicycle races are coming your way
So forget all your duties oh yeah!
I don't believe in Peter Pan
Frankenstein or Superman
All I wanna do is
Bicycle bicycle bicycle
En zo is het maar net!
Maar deze hebben nog niet heel veel te maken met de echte koers.
De koers wordt uiteraard ook in de nodige liedjes bezongen, zoals in "Trappe, trappe" van de Raggende Manne.
Kaalgeschoren kuiten trillen heftig voor de start
Rondjes langs de kerk, alle toe-clips zitten strak
Bij het vallen van de vlaggen trekken spaken klagend krom
Sleuren kerels aan het frame, het vertrek, de helse trom
Helaas niet te vinden op youtube, dus doen we het met een voorproefje van de tekst.
Koos Moerenhout zorgde dankzij zijn lovende tweets over de Gasoline Brothers voor meer bekendheid van deze band.
The Gasoline brothers zouden als dank een lied schrijven voor Koos, maar dan moest hij wel eerst Nederlands Kampioen worden.
Dit deed Moerenhout en zo ontstond het volgende lied.
Nog beter wordt het afzien verwoord door Alex Roeka in zijn ode aan de Muur van Geraardsbergen.
Als de natte wind in je botten dringt
En de hamer zingt langs je oor:
‘Hier nog een lel dan op je nek!’
De keienstraat door je benen slaat
En het pijnbeest knaagt aan je knie,
Het einde loert in de drek.
Ja, dan komt de muur en hij bijt meteen,
Het zuur snijdt door je heen, gemeen, een, twee, nee.
Hij trekt je adem en je snot vanonder uit je rauwe strot.
Waarom, o God, waarom?
In 2002 schreef men het lied "rije rije rije,stoempe stoempe,stoempe".
Mede mogelijk gemaakt door het programma " de fiets van Pavlov" van Mark Uytterhoeve.
Het klinkt als een ouderwetse wielerkraker, gemaakt in de aanloop van het WK te Zolder.
Het begint met het, voor Vlaamse koersen, overbekende Rodania.
Deze spreuk wordt gevolgd door een ode aan de Vlaamse koersen.
Ook de chasse patat komt voorbij en dat maakt de plaat uiteraard nog beter.
Lotto, Domo, chasse patate, Ludo a bloc
De ruwe god, ik zit kapot
Museeuw, De Leeuw, alleen op kop!
Tot slot hoorde ik per toeval op de radio een wielerlied uit de Kempen.
In het lied wordt een renner beschreven die op kop rijdt in de ronde van Steensel en de krantenkoppen al voor zich ziet: " Een jongen uit Knegsel wint de ronde van Steensel, hij had de beste benen van het hele peloton".
dinsdag 21 februari 2012
Kuurne-Brussel-Kuurne, de storm van Traksel
28 februari 2010: een zondag met weer waarin je je hond niet eens uitlaat.
De wind is aangetrokken, de regen geselt de kale bomen en weinig mensen wagen zich op straat.
Behalve in Kuurne, waar een grote groep ingepakte wielrenners aan een ouderwets potje afzien beginnen, zo een waar iedereen denkt "ga toch lekker naar binnen en pak een kop warme chocomelk".
Op de liefhebbers na: zij likken hun vingers af bij de koers die gaat volgen.
Het peloton blijft aanvankelijk lang bijeen, wellicht uit angst voor compleet stukgaan in de koers zelf, of de prijs straks in San Remo of Meerbeke betalen.
Boonen zal dan ook niet meer terugrijden naar Kuurne omdat diens doelen ergens in de volgende weken liggen.
Tom is niet de enige die zijn krachten niet wil verspillen in het gebeuk tegen de verder aantrekkende wind, want ook Nuyens, Flecha en Pozzato geven de strijd op.
Waar topfavorieten afhaken staan andere helden op, zoals de vaak door blessures geplaagde Bobbie Traksel.
De renner van Vacansoleil is de eerste die wegspringt uit het peloton en de strijd met de inmiddels stormachtige wind en striemende regens alleen aangaat.
Met hem zijn nog even Rony Martias en Arnoud van Groen, maar zij worden om beurten teruggeblazen en zo is Traksel de bekende "eenzame fietser"
Eenmaal met de neus in de wind beseft hij dat er nu geen weg meer terug is en aanvankelijk baalt hij ook wel van zijn actie.
Echter blijken achter zijn rug de renners bij bosjes de strijd tegen het beestenweer op te geven en de warme auto of bus op te zoeken.
Na de beklimming van de Oude Kwaremont krijgt Bobbie steun van Rick Flens en Ian Stannard.
Waar de storm een zware tegenstander was, had deze voor hen ook een voordeel in de vorm van een omgewaaide boom, hierdoor moest een deel van het parcours omgeleid worden en ditmaal betekende het 20 kilometer minder ploeteren.
Achter het drietal gaat de enige topfavoriet die zich niet laat terugslaan door wat wind en regen in de tegenaanval: Thor Hushovd.
Normaalgesproken een beer van een renner, maar op deze zondag is het nog te vroeg in het voorjaar voor Thor: de superbenen zijn gereserveerd voor april.
Dit is een dag waarin niet de sterkste, slimste of snelste renner gaat winnen, maar gewoon degene die het minst dood blijkt te zijn in de laatste kilometers.
Op het plaatselijke circuit te Kuurne probeert Flens een demarrage, of wat er voor door moet gaan na deze marteling.
Stannard rijdt met Traksel terug naar de Raborenner en gaat even verderop zelf nog eens.
De Brit heeft even een gaatje van wat fietslengtes, maar al gauw brengt Flens Traksel terug.
Stannard heeft zijn laatste koek in het water gegooid en wanneer Flens een nieuwe versnelling plaatst is hij gezien, maar Traksel blijft netjes bij.
Daar de twee Nederlanders vervolgens de moed nog hebben om ouderwets te surplassen is Stannard weer terug om nog een moedige demarrage van achteren te plaatsen, maar meer dan een Britse versie van een stervende zwaan is het niet.
Het trio is dan op steenworp van de finish en Traksel laat met zijn enige versnelling, eentje die in normale omstandigheden wellicht winst oplevert in de sprint om de honderdveertiende plek, Flens en Stannard stilstaan.
Een verdiende overwinning voor een renner die door een hoop pech niet vaak kon laten zien wat hij in huis heeft.
De wind is aangetrokken, de regen geselt de kale bomen en weinig mensen wagen zich op straat.
Behalve in Kuurne, waar een grote groep ingepakte wielrenners aan een ouderwets potje afzien beginnen, zo een waar iedereen denkt "ga toch lekker naar binnen en pak een kop warme chocomelk".
Op de liefhebbers na: zij likken hun vingers af bij de koers die gaat volgen.
Het peloton blijft aanvankelijk lang bijeen, wellicht uit angst voor compleet stukgaan in de koers zelf, of de prijs straks in San Remo of Meerbeke betalen.
Boonen zal dan ook niet meer terugrijden naar Kuurne omdat diens doelen ergens in de volgende weken liggen.
Tom is niet de enige die zijn krachten niet wil verspillen in het gebeuk tegen de verder aantrekkende wind, want ook Nuyens, Flecha en Pozzato geven de strijd op.
Waar topfavorieten afhaken staan andere helden op, zoals de vaak door blessures geplaagde Bobbie Traksel.
De renner van Vacansoleil is de eerste die wegspringt uit het peloton en de strijd met de inmiddels stormachtige wind en striemende regens alleen aangaat.
Met hem zijn nog even Rony Martias en Arnoud van Groen, maar zij worden om beurten teruggeblazen en zo is Traksel de bekende "eenzame fietser"
Eenmaal met de neus in de wind beseft hij dat er nu geen weg meer terug is en aanvankelijk baalt hij ook wel van zijn actie.
Echter blijken achter zijn rug de renners bij bosjes de strijd tegen het beestenweer op te geven en de warme auto of bus op te zoeken.
Na de beklimming van de Oude Kwaremont krijgt Bobbie steun van Rick Flens en Ian Stannard.
Waar de storm een zware tegenstander was, had deze voor hen ook een voordeel in de vorm van een omgewaaide boom, hierdoor moest een deel van het parcours omgeleid worden en ditmaal betekende het 20 kilometer minder ploeteren.
Achter het drietal gaat de enige topfavoriet die zich niet laat terugslaan door wat wind en regen in de tegenaanval: Thor Hushovd.
Normaalgesproken een beer van een renner, maar op deze zondag is het nog te vroeg in het voorjaar voor Thor: de superbenen zijn gereserveerd voor april.
Dit is een dag waarin niet de sterkste, slimste of snelste renner gaat winnen, maar gewoon degene die het minst dood blijkt te zijn in de laatste kilometers.
Op het plaatselijke circuit te Kuurne probeert Flens een demarrage, of wat er voor door moet gaan na deze marteling.
Stannard rijdt met Traksel terug naar de Raborenner en gaat even verderop zelf nog eens.
De Brit heeft even een gaatje van wat fietslengtes, maar al gauw brengt Flens Traksel terug.
Stannard heeft zijn laatste koek in het water gegooid en wanneer Flens een nieuwe versnelling plaatst is hij gezien, maar Traksel blijft netjes bij.
Daar de twee Nederlanders vervolgens de moed nog hebben om ouderwets te surplassen is Stannard weer terug om nog een moedige demarrage van achteren te plaatsen, maar meer dan een Britse versie van een stervende zwaan is het niet.
Het trio is dan op steenworp van de finish en Traksel laat met zijn enige versnelling, eentje die in normale omstandigheden wellicht winst oplevert in de sprint om de honderdveertiende plek, Flens en Stannard stilstaan.
Een verdiende overwinning voor een renner die door een hoop pech niet vaak kon laten zien wat hij in huis heeft.
zondag 19 februari 2012
De Omloop, terug naar 1959
De omloop is, zoals veel koersen in het verleden waren, een nationale aangelegenheid.
Dit was zeker sterk in de vroegere jaren, toen het gros van de Vlaamse koersen ook een winnaar uit Vlaanderen had en het meer een lokale strijd was, want won nu een jongen van de streek of eentje die bijvoorbeeld uit de Kempen, Limburg of Antwerpen kwam?
Hier kwam uiteraard langzaam verandering in toen er ook goede renners uit het buitenland hun kansen gingen beproeven in de kleinere voorjaarsklassiekers.
Een daarvan was Seamus Elliott: een Ier die het eerst zowel op de fiets als op de motor probeerde, maar uiteindelijk meer talent bleek te hebben voor het eerste.
In 1956 werd Seamus professional en in een warme koers in Algerije versloeg hij in een sprint Andre Darrigade, niet bepaald het eerste de beste strijkijzer.
Ook won hij de GP d'Isbergues in dat seizoen.
De Omloop
Niet alleen rekende de Ier op zijn sprint, want in zijn eerste Omloop koos hij het avontuur.
Samen met Brian Robinson reed hij de hele dag voor de groep uit en ontdekte zo hoe hard Vlaanderen en het wielrennen zijn: vlak voor de finish worden ze teruggehaald en zijn uiteraard kansloos voor de daaropvolgende sprint.
Twee jaar na teruggehaald te zijn zou hij op een beter tijdstip met een vluchtgenoot te maken hebben.
Nu begon de vlucht dus niet vanuit de start, maar op de "natuurlijke" wijze, in Geraardsbergen.
Op de muur liet de Ier zien dat niet alleen Belgen deze hindernis beheersen, sterker nog: alleen Fred de Bruyne kon zijn achterwiel nog volgen.
Het tweetal loopt uit op de achtervolgende renners en de statistieken zijn voor Fred de Bruyne: tot dusver (14 edities) hebben alleen Belgen de Omloop gewonnen, want de enige buitenlander die won was Fausto Coppi in 1948, maar deze werd achteraf teruggezet naar de tweede plek omdat hij een wiel had aangenomen van iemand die niet bij zijn ploeg hoorde.
Terug in Gent gaan de Belgen er dus eigenlijk al vanuit dat de zege weer binnen is.
Beiden zetten de sprint in en het is gauw duidelijk dat Seamus Elliot dit beter dan De Bruyne.
Hiermee is hij overigens lang niet de eerste uit een ander land dan Frankrijk, België of Nederland die een Vlaamse koers wint.
Deze eer was aan de Zwitser Heiri Suter in de Ronde van 1923 en deze Suter maakte er meteen de befaamde Dubbel van met Parijs - Roubaix.
Dit was zeker sterk in de vroegere jaren, toen het gros van de Vlaamse koersen ook een winnaar uit Vlaanderen had en het meer een lokale strijd was, want won nu een jongen van de streek of eentje die bijvoorbeeld uit de Kempen, Limburg of Antwerpen kwam?
Hier kwam uiteraard langzaam verandering in toen er ook goede renners uit het buitenland hun kansen gingen beproeven in de kleinere voorjaarsklassiekers.
Een daarvan was Seamus Elliott: een Ier die het eerst zowel op de fiets als op de motor probeerde, maar uiteindelijk meer talent bleek te hebben voor het eerste.
In 1956 werd Seamus professional en in een warme koers in Algerije versloeg hij in een sprint Andre Darrigade, niet bepaald het eerste de beste strijkijzer.
Ook won hij de GP d'Isbergues in dat seizoen.
De Omloop
Niet alleen rekende de Ier op zijn sprint, want in zijn eerste Omloop koos hij het avontuur.
Samen met Brian Robinson reed hij de hele dag voor de groep uit en ontdekte zo hoe hard Vlaanderen en het wielrennen zijn: vlak voor de finish worden ze teruggehaald en zijn uiteraard kansloos voor de daaropvolgende sprint.
Twee jaar na teruggehaald te zijn zou hij op een beter tijdstip met een vluchtgenoot te maken hebben.
Nu begon de vlucht dus niet vanuit de start, maar op de "natuurlijke" wijze, in Geraardsbergen.
Op de muur liet de Ier zien dat niet alleen Belgen deze hindernis beheersen, sterker nog: alleen Fred de Bruyne kon zijn achterwiel nog volgen.
Het tweetal loopt uit op de achtervolgende renners en de statistieken zijn voor Fred de Bruyne: tot dusver (14 edities) hebben alleen Belgen de Omloop gewonnen, want de enige buitenlander die won was Fausto Coppi in 1948, maar deze werd achteraf teruggezet naar de tweede plek omdat hij een wiel had aangenomen van iemand die niet bij zijn ploeg hoorde.
Terug in Gent gaan de Belgen er dus eigenlijk al vanuit dat de zege weer binnen is.
Beiden zetten de sprint in en het is gauw duidelijk dat Seamus Elliot dit beter dan De Bruyne.
Hiermee is hij overigens lang niet de eerste uit een ander land dan Frankrijk, België of Nederland die een Vlaamse koers wint.
Deze eer was aan de Zwitser Heiri Suter in de Ronde van 1923 en deze Suter maakte er meteen de befaamde Dubbel van met Parijs - Roubaix.
vrijdag 17 februari 2012
Een eeuw op de fiets
Niet een historisch overzicht, maar een nieuw uurrecord, gebroken door een fitte, bejaarde wielrenner.
De beste man die al een eeuw meegaat is Robert Marchand en hij vestigde het record op een fiets, staande op de rollerbank.
In een uur legde hij 24 kilometers en 200 meter af, met de woorden dat hij gerust nog wat harder had gekund, maar hij wil Jeannie Longo, of haar man (de reden dat hij EPO kocht is hiermee ook gevonden) over een aantal jaren nog een kans gunnen.
In de Ardeche wordt er ook een beklimming omgedoopt tot de Col de Robert Marchand en om hier met gemiddeld 24 kilometer in het uur tegenop te rijden moet je uiteraard ook een stel goede benen hebben.
De beste man die al een eeuw meegaat is Robert Marchand en hij vestigde het record op een fiets, staande op de rollerbank.
In een uur legde hij 24 kilometers en 200 meter af, met de woorden dat hij gerust nog wat harder had gekund, maar hij wil Jeannie Longo, of haar man (de reden dat hij EPO kocht is hiermee ook gevonden) over een aantal jaren nog een kans gunnen.
In de Ardeche wordt er ook een beklimming omgedoopt tot de Col de Robert Marchand en om hier met gemiddeld 24 kilometer in het uur tegenop te rijden moet je uiteraard ook een stel goede benen hebben.
donderdag 16 februari 2012
Rabobank 2012: Een sprinterswissel maar verder weinig verandering.
Waar sommige ploegen een ware transformatie door zijn gegaan in de winter is Rabobank vrijwel hetzelfde gebleven.
Met het vertrek van Oscar Freire, min of meer een meubelstuk in de Raboploeg, verdween een sprinter, maar daarvoor kwam Mark Renshaw in de plaats.
Langeveld en Weening zijn voor het Australische avontuur gegaan bij GreenEdge en in plaats daarvan komen twee neoprofs instromen: de hardrijder Jetse Bol en de klimmer en tijdrijder Wilco Kelderman.
Zo is de bezetting van Rabobank dus ook niet heel spannend om te vermelden, maar hopelijk goed voor wat leuke Nederlandse successen in 2012.
Met het vertrek van Oscar Freire, min of meer een meubelstuk in de Raboploeg, verdween een sprinter, maar daarvoor kwam Mark Renshaw in de plaats.
Langeveld en Weening zijn voor het Australische avontuur gegaan bij GreenEdge en in plaats daarvan komen twee neoprofs instromen: de hardrijder Jetse Bol en de klimmer en tijdrijder Wilco Kelderman.
Zo is de bezetting van Rabobank dus ook niet heel spannend om te vermelden, maar hopelijk goed voor wat leuke Nederlandse successen in 2012.
maandag 13 februari 2012
Vorm of vormfout
Cadel Evans is één van de weinigen die (volgens eigen zeggen) Contador gaat missen in de komende Tour de France.
Evans heeft namelijk een achterwiel nodig om zich voor een deel van de koers op te richten (niet de hele koers, zoals velen beweren: aanvallen doet hij toch niet zelden).
In de Tour trekt hij zich het liefst op aan Contador en diens ranke achtersteven.
Hoewel Evans roept dat hij Contador nodig heeft én een team om de koers in handen te nemen mist zou het huidige Saxo Bank niet meteen dé ploeg zijn die de koers het beste kan dragen in de Tour, in elk geval niet beter dan de BMC-formatie.
Echter, een Contador in (bloed)vorm is voor een Evans nou niet een renner die hij zomaar makkelijk gaat volgen in de bergen, in tegenstelling tot dezelfde Contador die het verdedigen van een roze trui in de benen heeft.
Vormfout
Voor Contador is er nog een kansje dat hij vrijgesproken wordt, maar dat bericht komt vanuit Spaanse bronnen..
In elk geval zou het er op neerkomen dat er ene vormfout in het arrest van het TAS is geslopen.
Volgens één document is bij de positieve plas van Contador namelijk sprake van een controle op 20 juli, waar dat eigenlijk 21 juli zou moeten zijn.
Contador kan nog in hoger beroep gaan bij het Zwitsers hooggerechtshof waar men alleen kan en mag oordelen over de eventuele procedurefouten.
Op dit moment zijn de advocaten van "Bertje" er nog niet uit of ze ook daadwerkelijk naar het hooggerechtshof trekken.
Evans heeft namelijk een achterwiel nodig om zich voor een deel van de koers op te richten (niet de hele koers, zoals velen beweren: aanvallen doet hij toch niet zelden).
In de Tour trekt hij zich het liefst op aan Contador en diens ranke achtersteven.
Hoewel Evans roept dat hij Contador nodig heeft én een team om de koers in handen te nemen mist zou het huidige Saxo Bank niet meteen dé ploeg zijn die de koers het beste kan dragen in de Tour, in elk geval niet beter dan de BMC-formatie.
Echter, een Contador in (bloed)vorm is voor een Evans nou niet een renner die hij zomaar makkelijk gaat volgen in de bergen, in tegenstelling tot dezelfde Contador die het verdedigen van een roze trui in de benen heeft.
Vormfout
Voor Contador is er nog een kansje dat hij vrijgesproken wordt, maar dat bericht komt vanuit Spaanse bronnen..
In elk geval zou het er op neerkomen dat er ene vormfout in het arrest van het TAS is geslopen.
Volgens één document is bij de positieve plas van Contador namelijk sprake van een controle op 20 juli, waar dat eigenlijk 21 juli zou moeten zijn.
Contador kan nog in hoger beroep gaan bij het Zwitsers hooggerechtshof waar men alleen kan en mag oordelen over de eventuele procedurefouten.
Op dit moment zijn de advocaten van "Bertje" er nog niet uit of ze ook daadwerkelijk naar het hooggerechtshof trekken.
vrijdag 10 februari 2012
Mooie wielershirts
Veel wielershirts zijn helaas niet heel mooi te noemen: het is een wirwar van sponsoren, de kleurcombinaties zijn nog lelijker dan oude websites en/of de ontwerper probeerde iets grappigs dat niet echt de plank raakte.
Wel mooi zijn de volgende tenues (in the eye of the beholder):
Het Bianchi-shirt met de mooie Celestekleur waarin Jan Ullrich en zijn ploegmaten in 2003 reden.
Ik heb het ook wel eens aan op de fiets, ook toen ik in Duitsland voor een stoplicht wachtte en vanuit de bus vol toeristen ik de reisleider hoorde zeggen: "En daar hebben we Jan Ullrich", waarop ik vriendelijk lachend naar de reizigers zwaaide.
Het strakke design in oranje-zwart van Molteni waarin Eddy Merckx begin jaren '70 het peloton rauw opvrat.
Ag2r had in 2010 ongeveer als enige team een mooi tenue, eentje met niet veel logo's en drukke letters, maar met mooi ogend patroon.
Het geeft een ouderwets koersgevoel en is ook een grote verbetering geweest ten opzichte van het lelijke pakje waarin de ag2r-mannen in eerder seizoenen koersten.
De mooie combinatie van blauw en wit bij Fassa Bortolo, waarin het dikke, omlijnde font van Fassa Bortolo toch niet afdoet aan de uitstraling.
Beter nog, het tenue paste goed bij het soort Italiaanse ploeg dat Fassa was: vaak aanwezig, niet zelden in de aanval en goed voor overwinningen (alleen al met Ale-jet) en af en toe een schandaaltje.
Voor 2012 is het te hopen, dat ondanks de schorsing van Contador de Saxo Bank ploeg vaak wint: de voorkant van het shirt is namelijk een plaatje waarbij de winnaar tijdens het juichen een vervaarlijke adelaar toont.
Echter, de achterkant lijkt alsof, na het ontwerpen van de voorkant, de tijd begon te dringen en men er dus maar gauw "Saxo" op heeft gesmeten.
Wel mooi zijn de volgende tenues (in the eye of the beholder):
Het Bianchi-shirt met de mooie Celestekleur waarin Jan Ullrich en zijn ploegmaten in 2003 reden.
Ik heb het ook wel eens aan op de fiets, ook toen ik in Duitsland voor een stoplicht wachtte en vanuit de bus vol toeristen ik de reisleider hoorde zeggen: "En daar hebben we Jan Ullrich", waarop ik vriendelijk lachend naar de reizigers zwaaide.
Het strakke design in oranje-zwart van Molteni waarin Eddy Merckx begin jaren '70 het peloton rauw opvrat.
Ag2r had in 2010 ongeveer als enige team een mooi tenue, eentje met niet veel logo's en drukke letters, maar met mooi ogend patroon.
Het geeft een ouderwets koersgevoel en is ook een grote verbetering geweest ten opzichte van het lelijke pakje waarin de ag2r-mannen in eerder seizoenen koersten.
De mooie combinatie van blauw en wit bij Fassa Bortolo, waarin het dikke, omlijnde font van Fassa Bortolo toch niet afdoet aan de uitstraling.
Beter nog, het tenue paste goed bij het soort Italiaanse ploeg dat Fassa was: vaak aanwezig, niet zelden in de aanval en goed voor overwinningen (alleen al met Ale-jet) en af en toe een schandaaltje.
Voor 2012 is het te hopen, dat ondanks de schorsing van Contador de Saxo Bank ploeg vaak wint: de voorkant van het shirt is namelijk een plaatje waarbij de winnaar tijdens het juichen een vervaarlijke adelaar toont.
Echter, de achterkant lijkt alsof, na het ontwerpen van de voorkant, de tijd begon te dringen en men er dus maar gauw "Saxo" op heeft gesmeten.
donderdag 9 februari 2012
Het herzien van oude uitslagen
De Tour van 2002, de Vuelta van 2005 of de Giro van 2009.
Elke uitslag kan in een handomdraai aangepast worden wanneer de rechter zo beslist.
Hoogstwaarschijnlijk heeft de Tour van 2010 een nieuwe winnaar nadat de achterband van Contador een steak kreeg op de toch biljartvlakke tapis vert en zijn maillot jaune mag teruggeven aan Andy Schleck.
Ook de Giro 2011 verwisselt dus van Roze trui, met als voorlopige nieuwe drager een oud dopingdissident met een o zo lief gezichtje.
Door de naam Jan Ullrich gaat nu ook een dikke edding: door het CAS is hij schuldig bevonden aan het gebruik van bloeddoping.
Hij wordt vanaf augustus 2011 voor twee jaar geschorst (dát zal hem leren!) en ook zijn resultaten van mei 2005 tot zijn officiële afscheid in 2007 worden geschrapt.
Dit betekent dat zijn derde plek in de Tour van 2005 naar Francesco Mancebo gaat, zijn ritzege in de Giro van 2006 naar Ivan Basso en de ronde van Zwitserland naar niemand minder dan Koldo Gil!
Dat zijn nog eens namen van, in die periode, schone renners.
Overigens betrap ik mezelf op inconsequentie in mijn stukje over het herzien van uitslagen wat ik eerder plaatste.
Zo bleek de Vuelta winnaar van 2004 in mijn experimentele lijstje ook een renner te zijn die in het stijf van doping staande T-mobile rondreed en zou ik eigenlijk ook alle renners die bij Bruyneel reden moeten schrappen.
Echt 100% waterdicht kun je een "lijst met alleen renners die clean zouden kunnen zijn" toch niet krijgen.
Zeker niet in de hoogtijdagen van de EPO en later de bloeddoping.
Het is leuk om eens te proberen, maar eigenlijk is het leuker om gewoon alle renners pas te schrappen wanneer het helemaal duidelijk is dat ze bepaalde regels hebben overtreden en verder te genieten van de sport in de waan dat degene die nu voorop rijdt het op de legale middelen doet.
Elke uitslag kan in een handomdraai aangepast worden wanneer de rechter zo beslist.
Hoogstwaarschijnlijk heeft de Tour van 2010 een nieuwe winnaar nadat de achterband van Contador een steak kreeg op de toch biljartvlakke tapis vert en zijn maillot jaune mag teruggeven aan Andy Schleck.
Ook de Giro 2011 verwisselt dus van Roze trui, met als voorlopige nieuwe drager een oud dopingdissident met een o zo lief gezichtje.
Door de naam Jan Ullrich gaat nu ook een dikke edding: door het CAS is hij schuldig bevonden aan het gebruik van bloeddoping.
Hij wordt vanaf augustus 2011 voor twee jaar geschorst (dát zal hem leren!) en ook zijn resultaten van mei 2005 tot zijn officiële afscheid in 2007 worden geschrapt.
Dit betekent dat zijn derde plek in de Tour van 2005 naar Francesco Mancebo gaat, zijn ritzege in de Giro van 2006 naar Ivan Basso en de ronde van Zwitserland naar niemand minder dan Koldo Gil!
Dat zijn nog eens namen van, in die periode, schone renners.
Overigens betrap ik mezelf op inconsequentie in mijn stukje over het herzien van uitslagen wat ik eerder plaatste.
Zo bleek de Vuelta winnaar van 2004 in mijn experimentele lijstje ook een renner te zijn die in het stijf van doping staande T-mobile rondreed en zou ik eigenlijk ook alle renners die bij Bruyneel reden moeten schrappen.
Echt 100% waterdicht kun je een "lijst met alleen renners die clean zouden kunnen zijn" toch niet krijgen.
Zeker niet in de hoogtijdagen van de EPO en later de bloeddoping.
Het is leuk om eens te proberen, maar eigenlijk is het leuker om gewoon alle renners pas te schrappen wanneer het helemaal duidelijk is dat ze bepaalde regels hebben overtreden en verder te genieten van de sport in de waan dat degene die nu voorop rijdt het op de legale middelen doet.
Michiel Elijzen over Jeannie Longo
Onlangs heeft de politie een inval bij de oma van de wielersport gedaan.
Manlief werd gearresteerd omdat hij EPO zou hebben gekocht, maar Jeannie hoefde niet mee naar het bureau.
Vorig jaar was ze ook al verdacht bezig door het niet correct invullen van haar whereabouts, maar dit kan ook de leeftijd zijn.
Michiel Elijzen ging vervolgens lekker los op twitter:
"De politie heeft een inval gedaan bij Longo. Ze probeerde nog weg te vluchten op haar bezem maar de politie had haar snel bij de kladden."
"Elke beschuldiging van doping gebruik van Longo gaat toch al lang verjaard zijn?"
"Longo reageerde fel tegen de aantijgingen: "Mmmhg gfmhfmhg sghhffm!" Met gebit: "Ik ben onschuldig!"
"Als Longo schuldig wordt bevonden moet ze vanaf 1934 al haar nationale titels inleveren. "
"Longo reageerde zichtbaar verbaasd op de accusatie over vermeend dopinggebruik. Het kan ook staar zijn geweest... "
"Al menigmaal belden dopingcontroleurs aan bij Longo thuis, zonder enig gehoor. Maar zo'n traplift gaat nou eenmaal niet sneller... "
"Ach, waar praten we over mensen? Als Longo 2 jaar wordt geschorst is ze nog maar 73 als ze terug kan beginnen. Sterkste jaren komen nog... "
"Ben zo bang dat, als Jeannie mijn tweets leest, ze me in een kikker verandert. "
Nou, in elk geval is het respect voor de ouderen onder ons ver te zoeken!
Manlief werd gearresteerd omdat hij EPO zou hebben gekocht, maar Jeannie hoefde niet mee naar het bureau.
Vorig jaar was ze ook al verdacht bezig door het niet correct invullen van haar whereabouts, maar dit kan ook de leeftijd zijn.
Michiel Elijzen ging vervolgens lekker los op twitter:
"De politie heeft een inval gedaan bij Longo. Ze probeerde nog weg te vluchten op haar bezem maar de politie had haar snel bij de kladden."
"Elke beschuldiging van doping gebruik van Longo gaat toch al lang verjaard zijn?"
"Longo reageerde fel tegen de aantijgingen: "Mmmhg gfmhfmhg sghhffm!" Met gebit: "Ik ben onschuldig!"
"Als Longo schuldig wordt bevonden moet ze vanaf 1934 al haar nationale titels inleveren. "
"Longo reageerde zichtbaar verbaasd op de accusatie over vermeend dopinggebruik. Het kan ook staar zijn geweest... "
"Al menigmaal belden dopingcontroleurs aan bij Longo thuis, zonder enig gehoor. Maar zo'n traplift gaat nou eenmaal niet sneller... "
"Ach, waar praten we over mensen? Als Longo 2 jaar wordt geschorst is ze nog maar 73 als ze terug kan beginnen. Sterkste jaren komen nog... "
"Ben zo bang dat, als Jeannie mijn tweets leest, ze me in een kikker verandert. "
Nou, in elk geval is het respect voor de ouderen onder ons ver te zoeken!
dinsdag 7 februari 2012
De twintig van Boonen
Zondag werd de openingsrit in Qatar verreden, eindigend in de gebruikelijke massasprint.
Tom Boonen was andermaal de winnaar en de teller voor Tommeke staat daarmee op 19 ritzeges in de ronde van Qatar, een Cavendishiaans aantal.
Nu is Cavendish ook in het peloton aanwezig dat door Qatar sjeest, maar hij had af te rekenen met een koortsaanval en die aanval verslaan deed hij ook met zijn benen, door gisteren mee te zitten in de juiste waaier en Boonen ditmaal te kloppen.
Nu mag Boonen het opnieuw proberen: op zoek naar etappevictorie nummer 20.
Aan Steegmans zal het in elk geval niet liggen, hij trekt de sprint weer ouderwets hard aan voor Tom en dat doet me terugdenken aan de Tour van 2007.
Steegmans is een renner die de druk van kopman niet goed aankan, maar in de helpersrol erg sterk voor de dag komt.
Zo ook in die bewuste Tour toen hij tot zijn eigen verbazing de sprint voor Boonen zo hard aantrok dat niemand voorbij zijn voorwiel raakte.
Ondanks de ploegentijdritzege van Garmin leidt Boonen het algemene klassement.
Thomas Dekker staat netjes vijfde, tussen Vansummeren en Hunter op 12 seconden van de leider.
Tom Boonen was andermaal de winnaar en de teller voor Tommeke staat daarmee op 19 ritzeges in de ronde van Qatar, een Cavendishiaans aantal.
Nu is Cavendish ook in het peloton aanwezig dat door Qatar sjeest, maar hij had af te rekenen met een koortsaanval en die aanval verslaan deed hij ook met zijn benen, door gisteren mee te zitten in de juiste waaier en Boonen ditmaal te kloppen.
Nu mag Boonen het opnieuw proberen: op zoek naar etappevictorie nummer 20.
Aan Steegmans zal het in elk geval niet liggen, hij trekt de sprint weer ouderwets hard aan voor Tom en dat doet me terugdenken aan de Tour van 2007.
Steegmans is een renner die de druk van kopman niet goed aankan, maar in de helpersrol erg sterk voor de dag komt.
Zo ook in die bewuste Tour toen hij tot zijn eigen verbazing de sprint voor Boonen zo hard aantrok dat niemand voorbij zijn voorwiel raakte.
Ondanks de ploegentijdritzege van Garmin leidt Boonen het algemene klassement.
Thomas Dekker staat netjes vijfde, tussen Vansummeren en Hunter op 12 seconden van de leider.
maandag 6 februari 2012
Vreemde namen in de wielrennerij
Namen kunnen soms zo toepasselijk zijn.
Of vreemd.
In ieder geval ben ik een persoon die iets heeft met vreemde namen, grappige plaatsnamen en woordgrapjes.
In de categorie toepasselijke (of onhandige) namen wanneer je besluit wielrenner te worden:
Wim Omloop
Niets meer aan toe te voegen, gewoon een heerlijke wielernaam.
Egbert Koersen
Prachtig.
Marco Velo
Helaas is hij geen Fransman, maar wanneer je met die naam in Frankrijk, Romandië. Quebec of Wallonië koerst heb je het idee dat je heel veel fans en faam hebt zonder ook maar een meter op kop te fietsen.
Peter Winnen
Maar dan moet je wel presteren en niet als anonieme knecht fungeren.
Gelukkig deed Peter dit dan ook en dan vooral in de Tour.
Emannuele Sella
"Sella" is Italiaans voor zadel.
Eros Poli
Met de afkorting E Poli is het geen wonder dat hij maar één keer won: telkens moeten plassen is ook geen sinecure.
Matias Médici
Nog zo'n dubieuze naam, vandaar dat hij meestal maar in Zuid-Amerika blijft.
Johnny Walker
Zijn wielerloopbaan liep niet heel lang, waarschijnlijk vond hij wandelschoenen toch aantrekkelijker dan klikschoentjes.
Dimitri Champion
Kampioen van Frankrijk in 2006 en 2009 en het tijdrijden in 2005.
Verder niet zoveel gewonnen, maar wanneer je je achternaam driemaal eer aandoet maakt dat al niet meer uit.
Remmert Wielinga
Eveneens een naam die zo uit een stripverhaal zou kunnen komen.
De tweede categorie zijn de renners met een naam die ook buiten het wielrennen erg leuk, vreemd of idioot kunnen of zullen overkomen.
Crescenzo d'amore
Al eens beschreven op dit blog, maar de naam blijft te leuk!
Liefdesgroei, groeien der liefde is mijn vrije vertaling van dat woord.
In een strak koersbroekje kan dat behoorlijk flatteus zijn.
Gaylord Cumont
Het is een Franse renner en de kans is groot, ook te hopen voor deze renner, dat de ouders van Gaylord zich, zoals veel Fransen, niet verdiepen in de Engelse taal.
Als dat wel zo is zou hij na (of nog tijdens) zijn wielercarrière nog wel op de hoes verschijnen van de nodige foute 18+ films.
(Arthur) Tuur Decabooter
Uiteraard mag een mythische naam niet ontbreken.
In een tijd toen "ze" nog bestonden, nog echte puntmutsen droegen en onder grote vliegenzwammen leefden waagde er eentje, na naar verluidt gebruik gemaakt te hebben van een eeuwenoude spreuk, de sprong naar de wereld van de grote mannen: de Vlaamse koersen.
Decabooter won ze dan ook allemaal: de omloop, Nokere Koerse, GP Briek Schotte, de E3-prijs, Kuurne - Brussel - Kuurne, GP Zottegem, Dwars door Vlaanderen (toen nog Dwars door België). Omloop van het Houtland en uiteraard ook De Ronde.
De laatste categorie dan: geniale kopgroepjes
Schleck & Dekker
Mayo & Hamburger (+ Cipollini, betekent namelijk uitjes)
Boom, Bos, Ljungblad, (met een achtervolgende Stamsnijder)
Piil & Sacchi
Elli, Belli & Lelli
Winnen & Bronzini
Of vreemd.
In ieder geval ben ik een persoon die iets heeft met vreemde namen, grappige plaatsnamen en woordgrapjes.
In de categorie toepasselijke (of onhandige) namen wanneer je besluit wielrenner te worden:
Wim Omloop
Niets meer aan toe te voegen, gewoon een heerlijke wielernaam.
Egbert Koersen
Prachtig.
Marco Velo
Helaas is hij geen Fransman, maar wanneer je met die naam in Frankrijk, Romandië. Quebec of Wallonië koerst heb je het idee dat je heel veel fans en faam hebt zonder ook maar een meter op kop te fietsen.
Peter Winnen
Maar dan moet je wel presteren en niet als anonieme knecht fungeren.
Gelukkig deed Peter dit dan ook en dan vooral in de Tour.
Emannuele Sella
"Sella" is Italiaans voor zadel.
Eros Poli
Met de afkorting E Poli is het geen wonder dat hij maar één keer won: telkens moeten plassen is ook geen sinecure.
Matias Médici
Nog zo'n dubieuze naam, vandaar dat hij meestal maar in Zuid-Amerika blijft.
Johnny Walker
Zijn wielerloopbaan liep niet heel lang, waarschijnlijk vond hij wandelschoenen toch aantrekkelijker dan klikschoentjes.
Dimitri Champion
Kampioen van Frankrijk in 2006 en 2009 en het tijdrijden in 2005.
Verder niet zoveel gewonnen, maar wanneer je je achternaam driemaal eer aandoet maakt dat al niet meer uit.
Remmert Wielinga
Eveneens een naam die zo uit een stripverhaal zou kunnen komen.
De tweede categorie zijn de renners met een naam die ook buiten het wielrennen erg leuk, vreemd of idioot kunnen of zullen overkomen.
Crescenzo d'amore
Al eens beschreven op dit blog, maar de naam blijft te leuk!
Liefdesgroei, groeien der liefde is mijn vrije vertaling van dat woord.
In een strak koersbroekje kan dat behoorlijk flatteus zijn.
Gaylord Cumont
Het is een Franse renner en de kans is groot, ook te hopen voor deze renner, dat de ouders van Gaylord zich, zoals veel Fransen, niet verdiepen in de Engelse taal.
Als dat wel zo is zou hij na (of nog tijdens) zijn wielercarrière nog wel op de hoes verschijnen van de nodige foute 18+ films.
(Arthur) Tuur Decabooter
Uiteraard mag een mythische naam niet ontbreken.
In een tijd toen "ze" nog bestonden, nog echte puntmutsen droegen en onder grote vliegenzwammen leefden waagde er eentje, na naar verluidt gebruik gemaakt te hebben van een eeuwenoude spreuk, de sprong naar de wereld van de grote mannen: de Vlaamse koersen.
Decabooter won ze dan ook allemaal: de omloop, Nokere Koerse, GP Briek Schotte, de E3-prijs, Kuurne - Brussel - Kuurne, GP Zottegem, Dwars door Vlaanderen (toen nog Dwars door België). Omloop van het Houtland en uiteraard ook De Ronde.
De laatste categorie dan: geniale kopgroepjes
Schleck & Dekker
Mayo & Hamburger (+ Cipollini, betekent namelijk uitjes)
Boom, Bos, Ljungblad, (met een achtervolgende Stamsnijder)
Piil & Sacchi
Elli, Belli & Lelli
Winnen & Bronzini
Herschrijving van de voorbije wielerseizoenen.
Dit bij het lijdend voorwerp, welke de Tour wint door goed bij de pinken te zijn wanneer de gele trui aanvalt, maar verkeerd schakelt en zijn ketting van de pion schiet op een slotklim in de Pyreneeën.
Daarna wint deze met speels gemak de Giro, maar komt door de inspanning in de zware ronde tekort in de daaropvolgende Tour.
Ondertussen is vrijwel zeker dat dit alles ongeldig zal worden verklaard door bovenstaande feiten.
Na een lange rechtszaak is namelijkde conclusie: schuldig, lever de resultaten in vanaf het moment dat je betrapt werd en zit een schorsing uit die ook vanaf hetzelfde moment ingaat.
Alberto heeft nog wel een hoger beroep als joker, maar de kansen waren al tegen hem gekeerd en die zijn nu uiteraard nog verder gedaald.
Andy Schleck krijgt de Tour van 2010 terug alsof hij nooit misschakelde op Port de Bales en Michele Scarponi krijgt de Giro 2011 en de Ronde van Catalonië vanaf de groene tafel toegeschoven.
Leuk voor de statistieken, maar voor de renners zelf is het toch mosterd na de maaltijd, zoals Andy ook zegt: "Ik wil de Tour winnen door op een sportieve manier de beste te zijn en niet achter de groene tafel".
zondag 5 februari 2012
Eerste test voor de toppers in Qatar
Vaste prik begin februari: de ronde van Qatar in omstandigheden die niet doen denken aan de winterkou alhier.
In het verleden liep de ronde vaak uit op een demonstratie van Quickstep, maar er zijn steeds meer ploegen die de koers gebruiken als opwarmer voor de latere grote confrontaties.
Omega Pharma - Quickstep neemt Tom Boonen mee, die in de voorbije edities maarliefst 18 etappes in het hete oliestaatje heeft gewonnen, maar wellicht zal hij ook de sprint aantrekken voor ploegmaat Chicchi.
Ook is Steegmans van de partij voor de Belgische ploeg.
Andere kapers op de Qatarijnse kust zijn Mark Cavendish (echter onzeker vanwege koorts), Tyler Farrar, Denis Galimzyanov, John Degenkolb,Robert Hunter, de regerend winnaar van Qatar: Mark Renshaw, Greg Henderson, Tony Gallopin en Graeme Brown waar je vooral voor moet oppassen wil je voorseizoen niet al in februari in de kreukels gaan.
Naast dit sprintersgeweld komen niemand minder dan Gilbert, Sagan, Hushovd, Cancellara en ook Thomas Dekker hun benen losrijden óf ook eens testen.
In het verleden liep de ronde vaak uit op een demonstratie van Quickstep, maar er zijn steeds meer ploegen die de koers gebruiken als opwarmer voor de latere grote confrontaties.
Omega Pharma - Quickstep neemt Tom Boonen mee, die in de voorbije edities maarliefst 18 etappes in het hete oliestaatje heeft gewonnen, maar wellicht zal hij ook de sprint aantrekken voor ploegmaat Chicchi.
Ook is Steegmans van de partij voor de Belgische ploeg.
Andere kapers op de Qatarijnse kust zijn Mark Cavendish (echter onzeker vanwege koorts), Tyler Farrar, Denis Galimzyanov, John Degenkolb,Robert Hunter, de regerend winnaar van Qatar: Mark Renshaw, Greg Henderson, Tony Gallopin en Graeme Brown waar je vooral voor moet oppassen wil je voorseizoen niet al in februari in de kreukels gaan.
Naast dit sprintersgeweld komen niemand minder dan Gilbert, Sagan, Hushovd, Cancellara en ook Thomas Dekker hun benen losrijden óf ook eens testen.
zaterdag 4 februari 2012
Witte Ster van Bessèges
Sneeuw in Nederland, maar ook zuidelijker in het Franse land is de winter bezig met een offensief.
Ook in de Ster van Bessèges was het aan het sneeuwen gegaan, waarbij iedereen toch maar de fiets opborg en in de auto sprong, op één renner na: Laszlo Bodrogi.
Deze tijdrijder was eerder ontsnapt en had het blijkbaar zo goed naar zijn zin dat hij in de sneeuwvlagen naar de finish zou zijn gestoempt wanneer ploegleider Moncassin hem niet had laten stoppen!
Wat later dan gepland ging de rit verder en reed Bobbie Traksel nog een tijdje in de aanval, tot hij op 4 kilometer van het einde een uitgedund pelotonnetje in zijn nek kreeg.
Marco Marcato was dan maar degene die, na zijn vele tweede plaatsen en één overwinning begin oktober verleden jaar, eens zijn voorwiel als eerste over de streep gooide.
Ook in de Ster van Bessèges was het aan het sneeuwen gegaan, waarbij iedereen toch maar de fiets opborg en in de auto sprong, op één renner na: Laszlo Bodrogi.
Deze tijdrijder was eerder ontsnapt en had het blijkbaar zo goed naar zijn zin dat hij in de sneeuwvlagen naar de finish zou zijn gestoempt wanneer ploegleider Moncassin hem niet had laten stoppen!
Wat later dan gepland ging de rit verder en reed Bobbie Traksel nog een tijdje in de aanval, tot hij op 4 kilometer van het einde een uitgedund pelotonnetje in zijn nek kreeg.
Marco Marcato was dan maar degene die, na zijn vele tweede plaatsen en één overwinning begin oktober verleden jaar, eens zijn voorwiel als eerste over de streep gooide.
vrijdag 3 februari 2012
Nieuw leven in een bijna vergeten koers
Voor het laatst werd hij gehouden in 2007, met de revelatie van destijds: Juan Mauricio Soler en Danilo Di Luca die om de overwinning streden in de stad waar een jaar eerder de olympische winterspelen hadden plaatsgevonden.
Hier heb ik het natuurlijk over Milaan - Turijn.
De koers lag in handen van de RCS die de stokoude klassieker (eerste editie is verreden in 1876!) jaar na jaar liet vervallen.
Andere liefhebbers waren bereid de organisatie over te nemen, namelijk de wielerclub van Arona: zij willen de oudste klassieker van Italië in ere herstellen.
Milaan - Turijn heeft uiteraard een prachtige historie met een eerste editie waar de winnaar over de 150 kilometer, de Italiaan Paolo Magretti, een gemiddelde fietste van 13,3 kilometer per uur in een wedstrijd waaraan nog zeven andere pioniers deelnamen.
Daarna waren het vooral Italianen die in zijn voetsporen traden, maar daartussen hadden ook wat buitenlanders de kans, met name de jongste jaren maar ook in het verleden met Roger de Vlaeminck, Henri Pelissier en Ferdi Kübler om een paar grote namen te noemen.
Op 26 september is de wedstrijd in de wielerkalender ingetekend: de renners die klaar zijn voor het late naseizoen en de vroege Ronde van Lombardije kunnen hier dus hun gram gaan halen.
Hier heb ik het natuurlijk over Milaan - Turijn.
De koers lag in handen van de RCS die de stokoude klassieker (eerste editie is verreden in 1876!) jaar na jaar liet vervallen.
Andere liefhebbers waren bereid de organisatie over te nemen, namelijk de wielerclub van Arona: zij willen de oudste klassieker van Italië in ere herstellen.
Milaan - Turijn heeft uiteraard een prachtige historie met een eerste editie waar de winnaar over de 150 kilometer, de Italiaan Paolo Magretti, een gemiddelde fietste van 13,3 kilometer per uur in een wedstrijd waaraan nog zeven andere pioniers deelnamen.
Daarna waren het vooral Italianen die in zijn voetsporen traden, maar daartussen hadden ook wat buitenlanders de kans, met name de jongste jaren maar ook in het verleden met Roger de Vlaeminck, Henri Pelissier en Ferdi Kübler om een paar grote namen te noemen.
Op 26 september is de wedstrijd in de wielerkalender ingetekend: de renners die klaar zijn voor het late naseizoen en de vroege Ronde van Lombardije kunnen hier dus hun gram gaan halen.
woensdag 1 februari 2012
Verdwenen col (?): Col du Tanneron
Nog een ruime maand zijn we verwijderd van dé voorjaarsrittenkoers van Frankrijk: Parijs - Nice.
Nu is er dan ook al koers met de Ster van Bessèges, maar dat is het leuke en kleine voorwerk voor het echte voorjaar.
In Parijs - Nice zit doorgaans een laatste weekend met twee etappes door de bergachtige omgeving van de Franse Riviera, met vaak wel dezelfde beklimmingen: La Turbie bij Monaco, Col d'Eze bij Nice en de Tanneron in de buurt van Cannes.
Wat de Tanneron zo speciaal maakt is niet zozeer de beklimming, want deze is heel doorsnee: 5,2 % gemiddeld met uitschieters naar 6 % en de lengte waarover geklommen wordt is voor de punchers goed te doen: 5,5 kilometer.
Dit is een soort Poggio, maar dan iets langer en steiler, maar dan naar beneden en daar begint het gedenkwaardige aan deze puist.
De Poggio heeft ook een aantal bochten, maar is niets vergeleken met de Tanneron!
In ongeveer 3 kilometer dalen zijn een slordige 70 bochten te nemen, wat neerkomt op een achtbaan waarin je zelf moet sturen.
Dit ervoer de jonge Robert Gesink dan ook aan den lijve tijdens de laatste keer Tanneron in 2008: hij verloor in deze afdaling zijn gele trui aan Davide Rebellin toen hij verkrampte in de afdaling en ook nog eens schrok van een valpartij van niemand anders dan Fränk Schleck.
Waar vaak een klim als scherprechter geldt was het hier dus vaker de afdaling (al dan niet in combinatie met een sprong bergop) waarin een etappe beslist werd.
Uiteraard lagen er ook iedere keer wel een paar renners naast de fiets, maar zware ongelukken bleven gelukkig uit.
Na 2008 is de col dus niet meer opgenomen in het parcours en of het komt omdat de organisatie toch vreesde voor ongelukken, of dat het komt door het experimenteren met andere elementen, zoals dit jaar de klimtijdrit op de Col d'eze?
Nu is er dan ook al koers met de Ster van Bessèges, maar dat is het leuke en kleine voorwerk voor het echte voorjaar.
In Parijs - Nice zit doorgaans een laatste weekend met twee etappes door de bergachtige omgeving van de Franse Riviera, met vaak wel dezelfde beklimmingen: La Turbie bij Monaco, Col d'Eze bij Nice en de Tanneron in de buurt van Cannes.
Wat de Tanneron zo speciaal maakt is niet zozeer de beklimming, want deze is heel doorsnee: 5,2 % gemiddeld met uitschieters naar 6 % en de lengte waarover geklommen wordt is voor de punchers goed te doen: 5,5 kilometer.
Dit is een soort Poggio, maar dan iets langer en steiler, maar dan naar beneden en daar begint het gedenkwaardige aan deze puist.
De Poggio heeft ook een aantal bochten, maar is niets vergeleken met de Tanneron!
In ongeveer 3 kilometer dalen zijn een slordige 70 bochten te nemen, wat neerkomt op een achtbaan waarin je zelf moet sturen.
Dit ervoer de jonge Robert Gesink dan ook aan den lijve tijdens de laatste keer Tanneron in 2008: hij verloor in deze afdaling zijn gele trui aan Davide Rebellin toen hij verkrampte in de afdaling en ook nog eens schrok van een valpartij van niemand anders dan Fränk Schleck.
Waar vaak een klim als scherprechter geldt was het hier dus vaker de afdaling (al dan niet in combinatie met een sprong bergop) waarin een etappe beslist werd.
Uiteraard lagen er ook iedere keer wel een paar renners naast de fiets, maar zware ongelukken bleven gelukkig uit.
Na 2008 is de col dus niet meer opgenomen in het parcours en of het komt omdat de organisatie toch vreesde voor ongelukken, of dat het komt door het experimenteren met andere elementen, zoals dit jaar de klimtijdrit op de Col d'eze?
Abonneren op:
Posts (Atom)