dinsdag 19 juni 2012

Twee mooie touretappes op een vergelijkbaar parcours

Vergeleek ik eerder al de proloog van de komende Tour  met die van 2004,  nu vergelijk ik twee spectaculaire etappes in het verleden met elkaar.

Het parcours van deze etappes zit niet in de komende Tour,  maar iets vergelijkbaars kwam wel voorbij in de voorbereidingskoers genaamd Dauphiné.
Hier gebeurde niet zoveel als in de twee laatste malen dat de Tour er,  in de slotweek,  reed.
Wel leverde de rit een mooie zege op voor jong talent Quintana.

We hebben het hier over een etappe naar Morzine, waarbij de stad bereikt wordt na een lekkere afdaling vanaf de Joux-Plane na de beklimming van de Col du Ranfolly.
In het Routeboek gewoon "Joux-plane" genoemd, ondanks dat het grootste deel van het klimwerk naar de Ranfolly leidt  en na een korte afdaling nog een stukje klimmen naar Joux-Plane volgt, waar de bergprijs te halen valt.

Voor de helden is dat slechts een detail in een etappe vol actie  met nog een aantal andere leuke cols.
Voor de buitencategorie Joux-Plane zaten in beide gevallen de Cols Colombiere, Aravis en Saisies en begon het spel voor de verandering gewoon al meteen op de allereerste serieuze klim.

In 2000  was het genieten met Marco Pantani.
"Il pirata"  had, na zijn herrijzenis, op de Ventoux zegegevierd.
Lance Armstrong zei vervolgens dat hij "uit respect"  Pantani had laten winnen,  maar daarmee trapte hij het olifantje op zijn slurf.
Pantani vond dat hij de beste was die dag  en dat Lance hem een beetje had lopen dollen.

Uit woede ontstaat een kamikazecombinatie van wraak en Grinta die Pantani al naar de zege helpt op Courchevel.
De laatste bergetappe, vanuit hetzelfde Courchevel richting Morzine, is waar Pantani besluit op pad te gaan met als doel: "als ik ten onder ga, dan neem ik Lance mee in mijn val".

Een plan dat voor een groot deel nog zal slagen ook.
De vederlichte Pantani is namelijk al meteen op de eerste helling in de aanval getrokken en als reactie zet "The Boss" zijn ploegmakkers aan het werk om tempo te maken en Pantani niet teveel ruimte te gunnen, maar wel te laten zwemmen met een minuut voorsprong.
Na drie cols komt de Italiaan zichzelf tegen  en parkeert in de steile beklimming van de Joux-plane:  kamikazepoging geslaagd.

Lance lijkt de aanval goed doorstaan te hebben  en Pantani nu letterlijk uit te kunnen lachen.
Echter vergaat het lachen hem gauw, want hoewel Lance eerst nog Ullrich uit het wiel rijdt en Virenque volgt  blijkt er iets niet helemaal pluis.
In de achtervolging op Pantani heeft hij wellicht een reepje, bidonnetje of gelletje overgeslagen  en dat betaalt zich plots terug: de fut verdwijnt bij de, tot dan ongenaakbare, renner.

Met pijn en moeite probeert Lance de schade op Ullrich te beperken, maar dat komt dan ook echt vanuit zijn teentopjes.
Het geluk is met hem dat het hem overkomt met niet al teveel kilometers te gaan  en dat Ullrich een aardige achterstand had, maar het zou vooral  een van zijn weinige zwakke momenten zijn in zeven jaar heerschappij.

Roberto Heras smijt zijn kans om een Touretappe op zijn naam te schrijven in de afdaling, door bocht te missen, waardoor Virenque optimaal profiteert.



Een dramatische wending in een aparte Tour


Zes jaar later is Pantani helaas al niet meer onder ons  en Lance is tijdelijk gestopt na zijn zevendelige fietsles aan de concurrentie.
Wat rest is een onthoofd peloton na een grootschalige dopingrazzia, dat uit gebrek aan een leider het toestaat om een renner met 30 minuten achterstand  aan een gele trui te helpen in een hete tussenrit.

Landis pakt zijn gele trui terug, maar verliest deze een dag later weer, wanneer hij totaal niet vooruitkomt op La Toussuire (dit jaar weer in de Tour, voor het eerst sinds die bewuste dag).

Floyd is die avond, naar eigen zeggen,  aan de whiskey gegaan om de teleurstelling van zich af te zetten en staat desondanks met frisse moed aan start van de laatste bergetappe met de vier eerdergenoemde klimmen.
Na een vlakke aanloop gooit de ex-helper van Armstrong meteen op de Saisies een bom.
Met krachtige, van grinta doorregen, pedaalslagen rijdt hij weg van de mannen die hem gisteren nog teveel pijn deden.

Niemand kan antwoorden,  Landis begint aan een Coppiaanse raid over vier cols.
Vooral de manier waarop hij de rest op achterstand fietst is lang niet meer vertoond.
Had hij eerst nog een achterstand van minuten  en had iedereen hem afgeschreven,  nu staat hij ineens weer binnen een overbrugbare tijdritafstand  van de man die hij de gele trui schonk.

Het vervolg van deze stunt liet zich raden in het lab, maar daarover zwijgen we verder.

De beelden zijn veel leuker.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten